Aurreko
astean, Tonucciren bideoekin bukatu genuen, bideoaren hirugarren eta laugarren
zatiak ikusiz.
Hona
hemen, hirugarren zatia ikusgai:
Bertan,
Tonucci, Italiarrak, mundua kondizionatzen ari garela esaten du, eta
haurrak direla horretan lagundu dezaketenak bakarrak.
Berak
dioen bezala, "Lo que ponemos en infancia es una inversion",
hau da, hezkuntzagatik ordaintzeak, gure etorkizuna eta gure seme-alabena
ziurtatzen duela.
Horrez
gain, aipatu beharra dago, askotan, irakasleek eta gurasoek, pentsatzen dutela,
gauza arraroak egitea dela garrantzitsuena. Hori horrela, gurasoek pentsatzen
dute, eskola ona, sufrimendua ematen duena dela, beraz, haurrek, eskolan ondo
pasatzen badute, ez da eskola ona.
Bere
ustez, dibertsitatea nahi badugu, hizkuntzak beharrezkoak dira.
"El
profesor no es el saber, si no el mediador del saber".
Haurren
ustez, hitz bat hitz izateko letra asko eduki behar ditu, bestela ez da hitza.
Aipatu
beharra dago, 70. hamarkadan, ikerketa bat egin zela klase sozial
desberdinetako haurrena, eta tamalgarria bada ere, onartu egin behar
dugu, eskoletan gaur egun, desberdintasunak handitzen direla, txikitu
beharrean.
Eskoletan
ez da ezer aldatu irakasleak alde batera utzi dituztelako.
3.
bideoa bukatu bezain pronto, laugarren zatiarekin hasi ginen. Hona
hemen:
Bertan,
Tonuccik esaten du, erantzun zuzenekin, haurrek ateak isten dituztela.
Gainera,
berak dionez, geletako paretak begiratuta, irakasleak nolakoak diren ikus
daiteke. Horrekin batera, bera asko amorratzen du, irakasle askok esatea,
haurrek ez dietela jarraitzen, nork jarraitu behar dio ba nori?
Esan
beharra dago, haurren marrazkien pilaketatik, haur horri buruzko informazio
asko atera daitekeela.
Berak
dioen bezala: "El problema es que la escuela no logra tener el regristo de
los niños". Eta, "Nuestra actitud debe ser garantizar la
escucha".
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina