SOLO ES EL PRINCIPIO

2016/05/11

 Aurreko astean, didaktikako klasean, “solo es el principio” pelikula ikusi genuen. Bertan,  irakaskuntza-ikaskuntza prozesu bat aurrera eramateko modu bat agertzen da.

Hemen duzue pelikularen trailerra ikusgai:

  

 Hau da pelikulatik interesgarriena eta  erakargarriena iruditu zaidana:

·                    Bertako haurrek 4 urteko adina dute.

·                    Askatasuna eduki beharko genuke, baina, ez daukagu askatasunik.

·                    Haurrak klasean daudenean, irakasleak galdera berezi batzuk egiten dizkie haurrei, hauek buruari bueltak emateko. Horretarako irakasleak txotxongilo moduko bat erabiltzen du.

·                    “Hay que hacer funcionar la memoria”

·                    Zer pentsatzen duzun jakiteko hitz egitea beharrezkoa da.

·                    Haurrak patioan jolasean daude eta irakasleak txalo egitean, guztiak klasera sartzen dira.

·                    Irakasleak, haurrei, filosofiaz zer dakiten galdetzen die.

·                    Haurrei galdetu, ea zeintzuk diren orain egin ezin dituzten gauzak eta helduak direnean egin ahalko dituztenak. Honi, erantzun desberdin eta harrigarri asko eman haurrek.

·                    Haur batek marrazki bat egitean, irakasleari pentsatzen duena esan: “Quiero casarme con mi novia porque mis padres no se casaron y quiero casarme por ellos”

·                    Haurrak koltxonetetan etzanda daude

·                    Irakasleak inteligentzia zer den galdetzean, erantzun desberdin asko. Haur batek esan, gurasoek beti esaten dutela haurrek ez dakitela ezer baina hori gezurra dela.

·                    Haurrek,  gai baten inguruan hitz egitean, badakite besteei entzuten eta ondoren, haiek  pentsatzen dutena esaten

Niri pelikula hau, oso interesgarria iruditu zait, haurrek pentsatzeko guk uste duguna baino gaitasun handiagoa dutela erakusten duelako. Horrez gain, metodo hau erabilita, haurrak bihurtzen dira protagonista poliki-poliki irakaslearen papera murriztuz.

Modu honetan, haurrek, era autonomo batean, ingurukoei entzuten, entzuten dutena prozesatzen eta haiek uste dutela azalera eramaten eta gainontzekoekin banatzen ikasten dute. Hau, nire ustez beharrezkoa da txikitatik ikastea, heldu batzuk oraindik ikasi ez baitutelako, eta adin horietan ikastea zailagoa denez, ikasiko ez dutelako.